Edmonton

Het is inmiddels woensdag 14 augustus wanneer we naar Edmonton vertrekken. De overnachting in de grote slaapzaal in Jasper was niet heel geweldig, maar ach. We stonden weer bijtijds op om vroeg te kunnen vertrekken. Hanneke had ons al verteld dat de route naar Edmonton vrij saai was, vooral zodra je het nationale park uit was. Dit bleek ook zo te zijn, maar het eerste stuk in het nationale park was verre van saai. Kort na vertrek zagen we een elk die langs de snelweg stond te grazen (fotomomentje!) en niet veel later stonden er 4 bighorn sheep op een rotswand! Eindelijk wildlife wat zich wel liet fotograferen.
Na het spotten van deze dieren ging het met de route al snel bergafwaarts (letterlijk en figuurlijk, want richting Edmonton verdwenen ook de bergen en werd het land plat). Janneke en ma hadden de cruise control in onze Jeep ontdekt, dat maakte het rijden wel zo makkelijk. We hadden alleen nog de strikt noodzakelijke stops, verder was er eigenlijk niks te doen of te zien. Ik heb onderweg dus maar een van mijn eerdere verhalen getikt.
Omdat de route zo saai was en de stops zo weinig voorkwamen, kwamen we eigenlijk sneller dan verwacht aan in Edmonton (het was toch weer een kilometer of 300-400). Hanneke had een duidelijke routebeschrijving gegeven van hoe we het huis van Suzy konden vinden, dus dat maakte het een stuk gemakkelijker. Wat was het fijn om daar aan te komen en weer even een paar daagjes in een huis te blijven. We hebben lekker in de tuin gezeten en gezellig met Suzy gekletst. Bouwe (neef van mijn opa) kwam voor het eten, dus daar hebben we Nederlands mee gesproken, erg leuk om hem weer te zien! Hij was eigenlijk nauwelijks veranderd, behalve dat hij nog wat dover was en Nederlands eigenlijk beter lijkt te begrijpen/verstaan dan Engels.

De volgende dag hebben we eerst een lekker rustig ochtendje gehad, daar was het wel weer eens tijd voor na al die vroege ochtendjes van de afgelopen dagen. Lekker met een fruitsmoothie ontbijten in de tuin en daarna een heerlijk schone douche. Rond half 12 bracht Suzy ons naar de West Edmonton Mall (WEM in de volksmond), een van de trekpleisters in Edmonton. De WEM is een winkelcentrum, waterpretpark, kermis, casino en ijsbaan in 1 en je kunt er ook nog eens een zeeleeuwenshow zien. Hier konden we ons dus wel een paar uurtjes vermaken, maar om eerlijk te zijn hoef je er voor het winkelen niet naar toe te gaan. Je raakt er nogal snel de weg kwijt, speciale winkels zijn er niet en eigenlijk is het wat te massaal. Maar overslaan kan natuurlijk ook niet, dus het was een prima relaxed (relaxt? Hier is een discussie over gaande...) middagje zo.
’s Avonds hebben we weer met z’n allen gegeten, dit keer was Mark, de andere zoon van Hanneke en Doug, er ook bij. Hij had een kabeltje voor ons zodat we de mp3 speler aan de radio konden verbinden, zodat we niet meer naar de satelliet radio die 4x per dag, 7 dagen per week dezelfde liedjes draaide, hoefden te luisteren.

Vrijdag bracht Cody ons naar Bouwe om daar koffie te gaan drinken (inclusief speculaasjes). Praten met Bouwe is erg grappig, omdat de helft in het Nederlands en de andere helft in het Engels is (het wisselt nogal regelmatig, waardoor je zelf ook niet meer weet in welke taal je zal antwoorden). Hij wilde eigenlijk met ons naar het park, maar Suzy, die inmiddels ook gekomen was om ons weer op te halen, vond dat in verband met de muggen niet zo’n goed plan. Wel zijn we even met z’n vijven door het park gereden en zijn we even bij de rivier gaan kijken. Daarna hebben we Bouwe weer thuis afgezet en zijn we met Suzy doorgereden naar het Fringe festival in de stad. Dit is een festival met straatartiesten (’s middags vooral acrobaten, ’s avonds meer muziek), winkelstalletjes en veel eten. Het was wel leuk, maar we hadden het wat groter verwacht. Als tip van die vrijwilliger in de kabelbaan in Whistler hadden we nog het eten van een Beaver tail gehad (geen echte beverstaart maar gefrituurd deeg met suiker). We vertelden dit aan Suzy, die meende dat dit hetzelfde was als een Elephant ear, waar ze net een tentje van gezien had. Met z’n vieren hebben we dus lekker een olifantenoor gedeeld (Aziatische olifant, geen Afrikaanse, maar precies genoeg als je het met z’n vieren deelt).
Na het Fringe festival even boodschappen gedaan bij de Canadian Superstore (het woord zegt het al: supergroot!) en daarna weer lekker de rest van de middag relaxen in de tuin.
’s Avonds voor de laatste keer met z’n allen gegeten en afscheid genomen van Bouwe. Daarna de tassen opnieuw ingepakt, want de volgende dag gingen we weer verder: naar Calgary.