Kamloops (part 1)

Vrijdag 9 augustus vertrokken we vroeg vanuit Whistler naar Kamloops, een van de langste stukken uit onze reis, ruim 300 kilometer waarvan het begin door de bergen via een nogal bochtige weg. Van de vrijwilliger die met ons mee in de gondola naar beneden ging (bij de Peak 2 Peak in Whistler) hadden we de tip gekregen om te stoppen bij Nairn Falls, dus deden we dat natuurlijk. De stop kwam iets eerder dan verwacht (we waren nog niet zo lang onderweg), maar was wel de moeite waard. We moesten best een stukje door het bos lopen, langs de helderblauwe rivier, voor we aankwamen bij de daadwerkelijke waterval. Onderweg hoopten we nog een beer te zien (en dan het liefst natuurlijk veilig aan de andere kant van de rivier), maar helaas. De waterval bleek niet zo groot te zijn, het was eigenlijk meer een stuk waar het water hard langs de stenen stroomde, maar zeker wel mooi en het was een leuke stop.
Eenmaal weer terug bij de auto vervolgden we de bochtige weg door de bergen, wat een mooie route was dit, dat maakte veel goed want we moesten een behoorlijke tijd in de auto zitten voor we in Kamloops aankwamen. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt voor een wissel van bestuurder of sanitaire stop en om even wat te eten, maar al met al hebben we aardig doorgereden.
Rond een uur of 4 kwamen we aan bij het huis van Hanneke en Doug in Kamloops, waar we in de tuin zijn gaan zitten om te wachten tot Hanneke thuiskwam van het werk. Het was heerlijk weer dus het wachten was zeker geen straf en het was fijn om uit de auto te zijn.
Hanneke kwam al snel uit haar werk en Doug volgde niet veel later. Wat was het leuk om ze na ong. 3 jaar weer te zien en terug te zijn in Kamloops. We hebben heerlijk buiten een broodje ham/vegaburger gegeten, onszelf opgefrist en de nodige wassen gedraaid.
’s Avonds ging m’n moeder met Hanneke mee naar Downtown, waar men bezig was met “Yarnbomb a Tree”: oftewel, de bomen met breiwerken aan te kleden en ze zouden gaan helpen (Hanneke had ook een klein haakwerkje om aan een boom toe te voegen). Janneke en ik hadden niet zo’n zin om mee te gaan, wij bleven lekker thuis en kletsten wat met Doug (die ons vertelde dat hij ’s middags al wat van de bomen had gezien en ze in oorspronkelijke staat toch echt mooier vond). Het duurde niet lang voor Hanneke en ma terugwaren, het yarnbomben was al bijna afgelopen en de juiste boom voor het stukje van Hanneke hadden ze niet kunnen vinden.
’s Avonds kwam Robbie ook nog en hebben we nog lekker even buiten gezeten en gekeken naar de mooie zonsondergang, waarna we lekker zijn gaan slapen.

Zaterdagochtend zijn Hanneke, ma, Janneke en ik naar het Wildlife Park geweest terwijl Doug (die overigens jarig was) en Robbie gingen golfen. In het Wildlife Park hebben ze alleen maar dieren die ook in het wild voorkomen in British Columbia, in ieder geval een deel van de dieren wordt opgevangen in het park omdat ze om wat voor reden dan ook niet meer terug kunnen naar het wild (zo waren er bijv. adelaars die niet meer konden vliegen door een auto-ongeluk). Ook hadden ze zwarte en bruine beren (die lekker zaten te eten), elanden, verschillende hertachtigen en een kinderboerderij. Naast de officiele parkbewoners zagen we ook nog wat marmotten die blijkbaar hun intrek hadden genomen in het park en daar dus vrolijk rondliepen.
’s Middags hebben we samen geluncht en daarna zijn we met z’n vijven (Hanneke, Doug, mam, Janneke en ik) gaan zwemmen bij Lake Shuswap (ca. 1.5 uur rijden in 1 richting voor ong. 1 uur verblijf, iets wat wij Hollanders normaal nooit zouden doen), een mooi meer, lekker water (als je er eenmaal doorheen bent) en een nogal lastig steenstrand (zowel de stenen zelf als de temperatuur van de stenen was niet zo aangenaam voor de voetjes). Daarna nog een enorm lekker ijsje gegeten (1 scoop stond gelijk aan ong. 3 bollen, jammie!) en weer terug naar huis. Onderweg zijn we nog even gestopt om mais te kopen voor het avondeten.
’s Avonds hadden we een feestmaal ter ere van Dougs verjaardag. Lekkere maiskolven, salade en steak/vegaburger van de barbecue en nog meer ijs voor toe, smullen!
Daarna was het nog even een hoop geregel en geplan wat betreft onze route en overnachtingen, want het hostel in Jasper (waar we maandag naar toe zouden gaan) was al vol... Uiteindelijk hebben we de planning zo aangepast dat we vanuit Kamloops naar Banff zouden gaan voor 1 nacht en dan de volgende dag via de Icefields Parkway naar Jasper rijden en onderweg Japannertje gaan spelen en dus veel stoppen om de meren, watervallen, glacier, etc. die op die route zitten te bekijken. Verder besloten we om Kelowna te laten vallen en te vervangen voor nog een paar dagen Kamloops.
Het was even een gestress met die route, maar gelukkig was het geregeld en konden we met een goed gevoel naar bed.

Zondag zijn we met Hanneke en Doug op pad gegaan naar Clearwater, waar we het Wells Gray Park hebben bezocht. We gingen vroeg op pad, want het was toch zeker wel 2 uur rijden naar het park. We waren misschien 5 minuten onderweg of we hadden al een stop: Doug had een adelaar gespot in een boom. Daarna stopten we nog een paar keer om van het uitzicht te genieten en naar een aantal indrukwekkkende watervallen te kijken. Het uiteindelijke doel van de trip was een hike naar Helmcken Falls, een goed uur lopen door het bos (onderweg duidelijk praten om eventueel aanwezige beren te waarschuwen; die beren hebben we niet gezien maar we werden wel aangevallen door de muggen) naar de “drop” van de waterval (dus eigenlijk de top van de waterval, net voor het water valt). Het weer was aanvankelijk prachtig, dus de jassen lieten we achter in de auto...
Slechte keuze! Op de heenweg naar de Falls hoorden we ineens fikse onweerknallen, maar inmiddels waren we er bijna dus besloten we door te zetten. Dat was maar goed ook, want we waren er echt bijna en het was een mooi gezicht om bovenaan de waterval te staan. Doug en mam vonden het feit dat dit inhield dat wij dus ook bovenaan de “val” stonden wat minder, het was nogal een eind naar beneden, en raakten wat gestresst van Hanneke en mij toen wij gewoon foto’s stonden te maken – er was overigens nog ruim 1.5 meter tussen ons en de afgrond, niks om je druk over te maken ;-).
Zodra we aan de terugweg begonnen, begon het te regenen. Hard te regenen. Binnen een minuut waren we vrijwel doorweekt en moesten we dus nog ong. een uur lopen. Het pad was inmiddels ook een stuk modderiger en daardoor glibberiger, dus we waren erg blij met onze wandelschoenen (Doug, die tennisschoenen aanhad was minder blij, hij had natte voeten). Gelukkig was het warm en stopte het onderweg met regen, waardoor onze kleren alvast wat tijd kregen om te drogen.
Tegen het einde kwamen we nog wat mensen tegen die vroegen of het ver was naar de falls. Aangezien wij al bijna bij het einde waren en zij dus nog maar bij het begin, ze totaal ongeschikte kleren en schoenen (flipflops) aanhadden, hebben we ze dus maar afgeraden om deze hike te doen en ze het advies gegeven om naar het gewone uitkijkpunt te gaan. Zelf zijn we daar ook nog wezen kijken, we waren er nu toch en vanaf dat punt kon je de hele waterval zien, niet alleen de bovenkant. Ik had geen idee dat het zo’n enorme waterval was tot ik het geheel gezien had, dus ik was zeker blij dat we nog even geweest waren.
Als kers op de taart zagen we, tegen de tijd dat we weer bijna in Kamloops waren, een zwarte beer! Doug was eigenlijk aan het kijken of hij bighorn sheep zag in de bergen (die daar wel vaker zitten), toen hij ineens een zwart waggelend beest zag. Het was overduidelijk een beer, we zagen hem allemaal, dus bij de eerste gelegenheid die we hadden zijn we weer omgekeerd om te proberen een beter zicht te krijgen en misschien een foto te maken. Helaas lukte dit niet echt, maar in ieder geval hebben we hem gezien!
’s Avonds hebben we nog gezellig met z’n allen gegeten, ingepakt en daarna op tijd naar bed gegaan, want maandag moesten we allemaal vroeg op: Hanneke en Doug om weer te gaan werken, en wij om te vertrekken naar Banff.