Whistler

Even na 12 uur ‘s middags (7 aug) gingen we dus op weg naar Whistler. Het was vrij druk in Vancouver, maar gelukkig waren we inmiddels al behoorlijk bekend geraakt in Vancouver dus wisten we hoe we de stad uit moesten gaan. We hadden een routebeschrijving van Google Maps, maar gingen toch eventjes verkeerd. Hierdoor hadden we een wat meer toeristische (en daardoor langere) route dan als we de hele weg op de snelweg hadden gezeten, maar het was een mooie route dus wat dat helemaal niet zo erg. Ook de rest van de route was mooi en onderweg zijn we nog even gestopt bij een mooie waterval. Gelukkig was de route ook niet zo heel lang, dus konden we mooi even aan het rijden en de afstanden wennen.

Het hostel konden we goed vinden, het lag even buiten de stad en paste mooi bij de bergachtige omgeving. Het was een echte lodge, veel hout, echt zo’n wintervakantiehuis. We hadden een mooie kamer met 2! verdiepingen, erg leuk. De rest van het hostel zag er ook super uit, een hele grote keuken (in Vancouver hadden we alleen een kitchenette met een magnetron en een niet te verplaatsen waterkoker zonder dat er een kraan in de buurt was) en een schone badkamer, erg fijn.
Na het inchecken zijn we naar Whistlers Creek gelopen om boodschappen te gaan doen zodat we eindelijk weer een maaltje konden klaarmaken. Het was een leuke wandeling door mooie natuur, met wat wildlife: enkele eekhoorntjes en pika’s (schattige hamsterachtige wezentjes). Het plaatsje zelf was ook echt zo’n apres-ski plaatsje, erg schattig, maar wel behoorlijk prijzig.
Op de terugweg nog weer een pika gezet, waarvan ik mooie foto’s kon maken met de nieuwe camera.

’s Avonds hebben we lekker gerelaxed in het hostel, eerst lekker wat gegeten, daarna zitten kletsen met een stel Hollandse jongens die in Whistler waren om te fietsen en bedacht wat we de volgende dag wilden doen: de Peak 2 Peak Alpine Experience.

Donderdag zijn we rustig begonnen: eerst lekker ontbijten met een bagel en wat yoghurt, daarna nog even skypen met het thuisfront. Vervolgens gingen we op pad naar Whistler Village, een ander plaatsje (of onderdeel van Whistler), iets verder dan Whistler Creek, van waaruit de Peak 2 Peak ging.
In Whistler Village was het erg druk, superveel fietsers die met de skilift de berg op gingen en dan naar beneden fietsten. Eerst maar ons kaartje gekocht bij de Visitor Information centre (en om gelijk te vragen waar we eigenlijk heen moesten), daarna op zoek naar de plaats van de gondola die ons de berg op zou brengen. De Peak 2 Peak is namelijk een gondela tussen de 2 bergen Whistler Mountain en Blackcomb Mountain, een afstand van 4.4 km. Om daar te komen moest je dus eerst met een gondola naar boven gaan. Helaas voor ons gingen we bij 3 Aziatische mensen in een gondola (pas later begrepen we dat we best zelf een gondola konden nemen), waarbij 1 van de meisjes met zeer veel geluid haar ijsje zat te eten en vervolgens 1 van de drie ook nog eens een vieze stinkscheet liet.... En dat allemaal in een klein liftje.
Onderweg naar boven nog heel druk om ons heen gekeken op zoek naar een beer (de jongens uit het hostel hadden gezegd dat ze regelmatig een beer hadden gezien onderweg naar boven), maar helaas.
Het uitzicht was wel heel mooi en hoe hoger we kwamen, hoe meer we natuurlijk zagen.
Eenmaal boven eerst even rondgekeken, waarna we al gauw naar de Peak 2 Peak gingen. Daar moesten we kiezen: willen we een gondola met een glazen vloer, of een gewone. Hier hoefden we niet al te lang over te twijfelen: de glazen vloer! We moesten wel even in de rij staan, want die gaan minder vaak dan de gewone, maar we hadden toch geen haast.
Met onze gondola (die behoorlijk gevuld was want veel mensen wilden die gondola) gingen we in 11 minuten naar de andere berg (Blackcomb Mountain). Het uitzicht was echt supermooi, maar af en toe stonden de andere mensen een beetje in het zicht en de glazen vloer bleek maar ong. 0.5x1.5 m te zijn, met een hek er omheen.
Aan de overkant was het natuurlijk eerst even genieten van het uitzicht, maar we zagen een groepje mensen naar iets wijzen en foto’s maken: er bleek een Whistler (ofwel Hoary Marmot) op een steen te liggen. Daar natuurlijk ook even foto’s van gemaakt.
Vervolgens begonnen aan een wandeling, waarbij er nog een Whistler langs kwam rennen. Ondertussen werden we aangevallen door insecten, erg irritant, maar de omgeving maakte veel goed. Janneke wilde niet mee naar een viewpoint, dus zijn m’n moeder en ik samen gegaan. Het was een schitterende wandeling, soms iets lastig lopen over stenen, naar een uitkijkpunt langs de rotsen op de berg. Echt een supermooi uitzicht, dus de wandeling was het, ondanks de uitdaging en de insecten, absoluut waard.
Toen we weer terug waren bij Janneke zijn we weer naar de andere kant (Whistler Mountain) gegaan, deze keer in een gewone gondola, waar we nu maar met z’n 3tjes in zaten! Superluxe dus!
Aan de overkant hebben we eerst rondgekeken, eerst een fotosessie bij de Inukshuk en daarna wilde ik eigenlijk nog hoger, naar de echte “peak”, maar dat was met een skilift. M’n moeder haakte dus al af (te eng) en Janneke wilde eigenlijk naar beneden omdat ze last had van haar hoofd (ijle lucht) en oren (die dicht zaten). Maar gelukkig wilde ze toch mee, want: wanneer kom je hier nou weer terug? Dat was fijn, want ik wilde niet zelf (ongezellig en dat liftje leek me eigenlijk ook niet zo fijn). Boven was het fris maar supermooi, wat een geweldig uitzicht! Zeker geen spijt van gehad om nog hoger te gaan, door het mooie weer kon je heel ver kijken en de bergen waren heel mooi, de meren beneden, prachtig!
De lift naar beneden zou normaal gesproken enger zijn dan naar boven (omdat je nu veel verder kunt kijken dan alleen de berg), maar het viel me heel erg mee.
Daarna was het toch echt tijd om weer naar beneden te gaan, nu in een eigen gondola, maar met een vrijwilliger van het park die ons veel heeft verteld over de omgeving en nog tips gaf voor onze route naar Kamloops van de volgende dag.
Eenmaal beneden hebben we even gerelaxed bij Starbucks om even bij te komen van de hitte en onze voeten wat rust te geven. Daarna weer de wandeling terug naar het hostel gemaakt, wat best een flinke wandeling was, maar door de mooie omgeving was dat niet zo erg (behalve dat m’n moeder haar enkel had verzwikt tijdens onze wandeling naar het uitkijkpunt, dus het lopen ging haar niet al te best af).
In het hostel gingen Janneke en ik koken terwijl m’n moeder met haar voet+ijs omhoog en een pijnstiller even ging zitten. De rest van de avond lekker uitgerust, zitten nagenieten van de uitzichten in Whistler (absoluut geen spijt gehad om hier naartoe te gaan en zeker een aanrader) en onze spullen ingepakt voor de volgende dag, we gingen al vroeg naar Kamloops naar Hanneke & Doug!