There and back again

Het is tijd voor het allerlaatste verslag van de reis naar Nieuw Zeeland, inmiddels zijn Stephanie en ik alweer 2 dagen thuis en doen wij ons best om weer te wennen aan de Nederlandse tijd en weer.

Woensdagochtend konden we het even rustig aan doen, onze tour was pas om 11 uur, dus we hadden ruim de tijd. Wel moesten we nog even bij de shop navragen of het zwemmen wel door zou gaan, maar dit was meer een formaliteit aangezien het weer vrij goed was (wel wat bewolkt, maar de zee zag er rustig uit). We hadden nog even de tijd om wat winkeltjes te bekijken, dus we hebben nog even geshopt en daarna lekker in de zon gezeten.
Om kwart voor 11 moesten we terug zijn in de shop, waar we wat instructies kregen en allemaal een wetsuit aan moesten trekken (erg charmant). Vervolgens werden we met een busje naar het bootje gereden, ongeveer een kwartier rijden. Met de boot werden we dicht bij 2 rotsen gebracht, waar 2 groepen zeehonden leven. We zagen er al een boel lekker op de rotsen liggen, dus dat beloofde al wat. Al snel mochten we het water in en konden we op zoek naar de zeehonden. Lang hoefde je niet te zoeken, er lagen er al meerdere lekker in het water te dobberen. Bij de luie zeehonden moest je zelf ook rustig aan doen, zodat je ze niet te veel zou storen, bij de actievelingen mocht je zelf ook actiever zijn. Het was echt superleuk, sommige zeehonden waren echt geïnteresseerd en op zoek naar iemand om mee te spelen. Deze kwamen dan ook heel snel op je afgezwommen, waarbij ze op het allerlaatste moment uitweken zodat ze je niet raakten. Bij de meeste zeehonden kon je op zo’n meter afstand komen, bij sommigen zelfs dichter bij (hoewel het niet de bedoeling was dat je ze aan zou raken). Een heel stuk beter dus dan die dolfijnen in Paihia en echt een hele leuke ervaring!
Na ruim een uur zwemmen was het tijd om weer terug te gaan, gelukkig hadden ze in de shop douches, want het was ondanks de wetsuit toch best fris. Wat nog fijner was, was dat we onze natte spullen even in de droger mochten doen!

Toen we weer weggingen uit de shop kwamen we buiten ineens Suzanne tegen, die we in Wellington hadden ontmoet, dus daar hebben we gezellig mee gekletst (zittend op een bankje in de zon, heerlijk) tot het tijd was om naar de bus te gaan, we gingen weer terug naar Christchurch.
Die avond hebben we niet zo veel meer gedaan, dat zwemmen was toch best uitputtend geweest. Voor het eerst tijdens de reis sliepen Stephanie en ik niet op 1 kamer, we wilden namelijk de wat goedkopere optie (dorm rooms), maar er waren geen 2 bedden in dezelfde kamer meer vrij.

Donderdagochtend moesten we eerst nog even de laatste spulletjes inpakken, waarna we op pad zijn geweest. Eerst nog even langs de supermarkt, daarna naar de restart mall, waar allerlei winkeltjes in van die zeecontainers zitten omdat ze niet meer op hun oude plek kunnen in verband met de aardbeving. Het klinkt misschien een beetje vreemd, winkels in zeecontainers, maar het was echt heel leuk gedaan. Er stonden allerlei kleurtjes containers, waardoor het er al gezellig uitzag en het was nog best groot, elke winkel bestond uit minstens 2 containers en doordat de zijkanten van glas waren, was het ook heel licht. Hier hebben we nog even wat laatste souvenirtjes gekocht en lekker een beetje rondgekeken.
Vervolgens zijn we naar het park gegaan, waar we hebben rondgelopen en op een bankje wat hebben gegeten. Toen zijn we nog een stuk doorgelopen, Stephanie moest namelijk een fotoshop hebben om een paar foto’s uit te printen, maar blijkbaar hebben ze die nergens in de binnenstad. We moesten ruim een half uur lopen in de volle zon en in de warmte (het was die dag 32 graden), maar na 2 dagen zoeken (we hadden in Kaikoura ook al gekeken) hadden we er dan eindelijk 1 gevonden.
Via een andere route door het park zijn we vervolgens terug gelopen naar de binnenstad, waar we eerst nog even een gratis museum in zijn geweest en daarna wat van de red zone van de stad hebben bekeken. Dat was wel weer indrukwekkend om te zien, al die (deels) verwoestte gebouwen en lege kavels.
Tot slot hebben we nog even op een bankje in de schaduw gezeten, het was echt te warm om nog veel meer te doen.
Uiteindelijk werden we om half 4 in het hostel opgehaald door Gary, de chauffeur van onze shuttle bus naar het vliegveld, waar we om 5 uur vlucht nummer 1 hadden, naar Auckland. Deze vlucht duurde ongeveer 1.5 uur, dus dat viel wel mee.
In Auckland moesten we opnieuw inchecken, maar jeetje wat een lange rij stond daar! Gelukkig bleek dit voor Singapore te zijn, dus dat scheelde enorm, wij moesten immers naar Guangzhou. Om 23 uur ging deze vlucht, die ongeveer 11 uur duurde. Lekker wat filmpjes gekeken en geprobeerd wat te slapen. In Guangzhou moesten we een verwarrend formulier invullen om een soort visum voor 1 dag aan te vragen, aangezien we “aliens” waren. Daarna in opnieuw een lange rij voor de security check, waarna het al weer bijna tijd was voor onze 3 uur durende vlucht naar Beijing.
Het vliegveld in Beijing was echt het meest onoverzichtelijke vliegveld ooit, we konden aanvankelijk niet goed vinden waar we heen moesten en niemand sprak echt Engels en niemand wist ook waar we heen moesten, iedereen die we vroegen wees ons in de verkeerde richting. Gelukkig hadden we genoeg tijd voor de overstap, waardoor we alsnog ruim op tijd eindelijk op de juiste plek aankwamen. Tot nu toe verliep de hele reis nog volgens schema, maar toen we eindelijk allemaal in ons laatste vliegtuig zaten konden we niet weg wegens air traffic. Uiteindelijk hebben we zo’n 1.5 uur op de opstijgbaan gestaan voordat we weg mochten. Met 2 uur vertraging kwamen we aan in Amsterdam, waar een heel ontvangstcomité op ons stond te wachten met ballonnen, spandoeken en lekkere hapjes, heel leuk!

En zo kwam er helaas weer een einde aan deze geweldige reis naar Nieuw Zeeland, met zijn prachtige natuur en wildlife en vele leuke tours!

The End