Avontuurlijke Abel Tasman Tour, Nelson Nieuws ...

... Punakaiki’s Pannenkoeken Pracht en Fanatieke Fox
(zelfs m'n titels worden inmiddels te lang ;) )

Het eerste verhaal vanuit het zuider eiland van Nieuw Zeeland!
Toen we afgelopen zondag uit Wellington vertrokken, was het erg mistig, dus echt een mooi uitzicht vanaf de veerboot over het eiland was er niet bij. Het eerste stuk bleef dat zo, maar tegen de tijd dat we bij het zuider eiland aankwamen, was het al een heel stuk opgeklaard. Vanaf de veerboot kon je gelijk al zien dat ook het zuider eiland heel mooi is, wat een bergen!
Tegen 12 uur kwamen we aan in Picton, een klein havenplaatsje wat er erg leuk uitzag, maar waar we helaas geen tijd hadden om rond te kijken. Om kwart over 12 ging onze bus richting Nelson en vervolgens Motueka alweer! In Motueka kwamen we rond het eind van de middag aan en de buschauffeur was zo vriendelijk om ons voor ons hostel af te zetten.
Nadat we hadden ingechecked en het een en ander hadden klaargelegd voor de tour voor de volgende dagen, zijn we richting de stad gelopen voor boodschappen en wat te eten. Onderweg kwamen we een meisje uit het hostel tegen die met de auto was, dus kregen we een lift naar het stadje. Daar hebben we lekker bi jde Happy Chippie gegeten (niet bepaald gezond, alles was gefrituurd, maar wel heel lekker) en nog een toetje bij de McDonalds gehaald bij wijze van taartje, omdat mijn moeder die dag jarig was. 
Terug in het hostel nog even met thuis gebeld en een kleine tas ingepakt voor de Abel Tasman paddle & hike tour.

Maandagochtend vroeg op pad naar het pand van Sea Kayak (maar een paar huizen verderop), waar we om 7.45 moesten zijn. Daar vonden ze dat we erg vroeg waren (hoewel dit in de e-mail stond), de 2 anderen zouden pas tussen 8 en 8.15 komen. Beetje jammer, maar we hebben rustig ontbeten op een bankje en wat gekletst met onze kayak gids Tory. Toen de andere 2 er ook waren gingen we met het busje op pad naar Marahau, waar nog 2 anderen zich bij onze groep voegden. Vanaf Marahau hadden we de watertaxi richting het strand tegenover Tonga Island, vanaf waar we zouden gaan kayakken. De watertaxi rit duurde in totaal zo’n 40 minuten, lekker snel over de golven en onderweg kwamen we ook nog 2 blue pinguins tegen, de kleinste in hun soort. Het was nu al leuk!
Op het strand eerst nog even een korte introductie en kayak les en toen de zee op, ik voorin, Stephanie achterin. Na een lekkernij op het water richting ons eerste doel: Tonga Island, een beschermd eiland waar zich heel veel fur seals bevinden. Dit eiland is echt supermooi en er lagen veel zeehonden lekker te relaxen, waaronder moeders met babies en enkele grotere mannetjes. Echt heel erg leuk om te zien! Foto’s nemen was wel wat lastiger, zo op een bewegende kayak, krampachtig je fototoestel vasthoudend zodat hij maar niet in het water zou vallen (tijdens het kayakken zelf zat hij veilig in een speciale zak).
Vervolgens zijn we om het eiland heen gaan kayakken, waarbij het wel wat moeilijker werd. We waren nu meer op open zee, waardoor de stroming sterker was en de golven wat heftiger. Dit leidde er toe dat Stephanie zich niet goed voelde, waardoor we “snel” richting land gingen (het zou nog 40 minuten duren voordat we bij de lunchplek aan zouden komen). Onderweg zijn we nog voortgetrokken door Tory, zodat we wel wat sneller waren.
Eenmaal aan land kregen we een lekker belegd stokbroodje en carrot cake, dus dat was even smullen. Voor de zandvliegjes was het blijkbaar ook etenstijd, want die smulden weer van ons. Na de lunch besloot Stephanie de rest van het stuk naar Anchorage, waar we zouden overnachten, te gaan lopen, omdat ze zich nog steeds niet goed voelde en het niet zag zitten om verder te kayakken. Dit leidde er toe dat ik met Tory in een kayak kwam, die het grappig vond om zo veel mogelijk langs de kanten, rotsen en onder llaag hangende bomen te kayakken. Dit moest hij vervolgens bijna bekopen met een enorme vogelflats op zijn hoofd, maar die was net mis ;).
Het tweede deel van de kayaktour was wel een stuk rustiger, eerst door een lagune, toen terug de zee op (dat was wel even wat heftiger, en iedereen die voorin de kayak zat, waaronder ik, kreeg hele golven over zich heen omdat we recht tegen de stroom in moesten). Vervolgens via de kustlijn naar Anchorage, met nog even een uitstapje naar Stingray Cove, waar af en toe roggen te zien zijn; helaas, nu niet. Om ongeveer half 4 kwamen we aan in Anchorage, waar het begon te regenen (het was de hele dag al bewolkt). Hier hield het ook niet meer mee op...
Volgens de berichten zou Stephanie rond 4 uur aankomen in Anchorage, maar toen ze er na vijven nog niet was, heb ik mijn mooie gele poncho aangetrokken en mijn schuilplaats bij de hut verlaten en ben het pad op gegaan, in de hoop haar snel tegemoet te komen. Gelukkig kwam ik onderweg 2 meisjes tegen waaraan ik vroeg of ze een meisje tegen waren gekomen die een roze variant van mijn outfit aanhad, dat waren ze. Kort daarna kwam ik Stephanie tegen en zijn we samen terug gelopen naar het strand van Anchorage, waar we met een rubber speedbootje werden opgehaald om naar ons hostel op het water te gaan. Onderweg nog een kleine detour, er zat namelijk een grote rog die de “kapitein” ons wilde laten zien. Daarna gauw de boot op om op te warmen en later met z’n allen te eten. Mijn idee om ‘s avonds m’n natte kayakkleren rond de vuurkorf uit te hangen werd al snel opgevolgd door anderen, wat leidde tot een gezellig groepje mensen die aan het kletsen waren en ondertussen bezig hun kleren te drogen.
Toen het dinsdagochtend nog steeds regende, werd tijdens het ontbijt door onze tourcompany naar het hostel gebeld met de mededeling dat we in plaats van om 16 uur ook om 12 uur opgehaald konden in Marahau, waar we naar toe zouden lopen. Hier zijn we maar op ingegaan, want erg leuk is het niet om lang in de regen te lopen, terwijl je door alle bewolking toch niet echt een mooi uitzicht hebt. Om 9 uur zijn we dus maar vertrokken vanaf de house boat, waarna we 3 uur de tijd hadden voor een 4 uur durende track. Even doorlopen dus! Onderweg nog wel een paar keer gestopt voor het nemen van foto’s, maar over het algemeen hadden we aardig de pas erin. Wel kwamen we heel grappig nog in de middle of nowhere Anne/Sanne tegen, die we in Tongariro hadden ontmoet!
Om exact 12 uur kwamen we aan in Marahau, waar al vrij snel het busje kwam en ons weer terugbracht naar Motueka. Al met al was het op zich een leuke en mooie tour, maar het weer was wel een flinke domper... Bovendien was het nogal prijzig voor wat je er voor krijgt, dus de volgende keer zouden we het anders aanpakken. Maar goed, dat weet je van te voren niet.
In Motueka eerst even lekker gedoucht om weer op te warmen en daarna rustig een middagje in het hostel doorgebracht. Na het eten nog wel even richting het stadje, het was toen eindelijk droog. Wel weer vroeg naar bed, was toch best vermoeiend die 2 dagen en bovendien moesten we wederom vroeg op.

Woensdag ging onze bus al om 7.15 naar Nelson, waar we 1 nachtje zijn gebleven, met name omdat onze bus pas op donderdag richting het zuiden zou gaan. Maar wat een leuke dag was dat! Eerst kwamen we aan in een heel leuk hostel, waar we eindelijk eens de hele dag gratis wifi zouden hebben en, nog beter, er ’s avonds om 8 uur gratis warme chocoladepudding met ijs geserveerd zou worden! Eerst dus eens even van het wifi gebruik gemaakt, met thuis gebeld en toen op pad. Om te beginnen zijn we de Botanical Hill opgegaan, waar we de meest zuidelijke Kauri boom hebben gezien (niet echt indrukwekkend, hij was pas in 1951 gepland en dus nog wat iel) en daarna bovenop de berg uitkwamen bij het zogenaamde centrale punt van Nieuw Zeeland (wat geografisch niet correct blijkt te zijn). Wel een erg mooi uitzicht over de stad, dus ach, wat maakt het uit dat het niet helemaal waar was.
Vervolgens doorgelopen naar Queens Park, een erg mooi park waar we lekker op een bankje in de zon onze lunch op hebben gegeten. Toen door naar de kerk (goed voor onze “culturele ontwikkeling” zoals mijn vader zou zeggen), waar we 2 kaarsjes hebben aangestoken, waarna we door zijn gegaan naar een juwelierswinkel/goudsmid. En niet zo maar een, nee, dit is dé plek waar de enige echte Lord of the Rings ringen zijn gemaakt! Binnen heeft een heel aardig vrouwtje ons een hele uitleg gegeven, ons allerlei ringen laten passen die daar te koop zijn (en natuurlijk voor arme backpackers niet te betalen zijn, maar we blijven Hollanders, dus: “kijken, kijken, niet kopen”). Daarna kwam ze met het klapstuk: een 8 inch (ca. 20 cm) grote ring, die in de film is gebruikt als de ring die valt/rolt/draait als soort voorstukje/intro van de film. Die mochten we allebei even vasthouden en ermee op de foto, echt heel erg leuk! Wel een beetje nerdy, maar kan ons het schelen!
Toen door voor een frozen yoghurt en een beetje winkelen, boodschappen doen en daarna terug naar het hostel om nog wat te internetten, te eten, te skypen en natuurlijk ons heerlijke toetje te eten!
Verder verval ik een beetje in herhaling, want ook in Nelson gingen we op tijd naar bed omdat we de volgende ochtend een vroege bus moesten hebben naar Punakaiki.

In Punakaiki kwamen we donderdagmiddag aan, gelukkig werden we ook hier weer bij ons hostel afgezet, aangezien we anders 45 minuten hadden moeten lopen! Het hostel lag namelijk nogal afgelegen, vlak bij het strand en middenin het bos. Superleuke locatie dus, maar niet heel handig als je met de bus gaat. Via een wandeling door het bos (waarbij het hier en daar wat survivallen was doordat het pad nogal modderig en daardoor slipperig was) zijn we naar de Pancake Rocks en Blow Holes gelopen, waar we aankwamen tijdens de vloed. Hierdoor zijn de Blow Holes goed te zien (deze spuiten zeewater omhoog, soms wel enkele meters hoog). Het geheel was veel groter dan we hadden verwacht en het was erg leuk om al die rotsen te zien, die Pancake Rocks worden genoemd omdat ze uit dunne lagen lijken te bestaan (alsof het een stapel pannenkoeken is). Vervolgens hebben we bij het informatiecentrum vast de tour van zaterdag geboekt (een dagtrip naar Fox Glacier, waarbij we ook een wandeling gaan maken over de gletsjer). Daarna terug naar het hostel, eten en gezellig in de common room gekletst met een Duits meisje, Nederlandse jongen en 2 Canadeze meiden.

Gelukkig mochten we gisteren eindelijk een beetje uitslapen, was wel weer fijn na al die vroege dagen. Na het ontbijt en uitchecken richting het strand gegaan, waar het nog heel even heeft geregend, maar waarna lekker de zon begon te schijnen. Mooi plekje wel, allemaal rotsen en ruwe zee. Helaas was het al vrij snel weer tijd om terug te gaan naar het hostel, van waar we met de auto naar de bushalte gebracht zouden worden (zodat we dus niet die 45 minuten hoefden te lopen), voor de bus naar Fox Glacier.

De busroute naar Fox Glacier was erg mooi, uitzicht op het strand en de Tasmaanse Zee aan de ene kant en regenwoud en bergen aan de andere kant. De chauffeur zette iedereen bij zijn of haar verblijfplaats af, dus dat was weer handig. Na het inchecken gelijk wat te eten klaar gemaakt en daarna naar het meer, waarin je, als het water stil genoeg is, de bergen heel mooi in spiegelbeeld kunt zien. Wel een eind lopen, het lag hier 6 km vandaan. Wel een redelijk mooi spiegelbeeld gezien, maar voor echt een mooi plaatje had het toch wat zonniger (het was inmiddels bewolkt) moeten zijn en het water nog wat stiller. Vervolgens het hele stuk weer teruggelopen, in het donker kwamen we na tienen weer bij het hostel aan. Toen nog even gauw met thuis gebeld, waarna we zijn gaan slapen.

Vanmorgen weer bijtijds op, om 9.10 zou onze tour naar de Fox Glacier gaan beginnen. We dachten gelezen te hebben dat het heel mooi weer zou zijn, maar bij het ontbijt regende het keihard. Na nog een keer op het briefje te kijken bij het hostel, viel het ons op dat de “today” en “tomorrow” waarbij we gisteren hadden gekeken, niet sloeg op vrijdag en zaterdag, maar op eerder deze week... Voor vandaag stond er bijna de hele dag regen... Dat was wel weer balen en we hebben daarom nog even overwogen om de tour toch te cancellen en dan misschien morgen een halve dagtour te doen. Uiteindelijk zijn we toch maar vandaag gegaan; bij de tourmaatschappij kregen we een hele outfit aangeboden (dikke sokken, schoenen, speciale spikes voor onder de schoenen om mee over het ijs te lopen, een fleecevest, handschoenen, muts, regenbroek, regenjas en rugzak), waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Uiteindelijk heeft het de hele dag af en aan geregend en was het wat mistig, maar desondanks was de tour erg leuk. Nadat we met een busje bij de gletsjer waren afgezet, moesten we eerst nog een uur lopen naar de plaats waar we daadwerkelijk het ijs op konden gaan. Vervolgens eerst die dingen onder onze schoenen gebonden en daarna onze weg naar het ijs gevonden. De tourguides gingen voorop en gaven het pad aan en hakten hier en daar wat ijs voor ons weg, zodat we wat makkelijker konden lopen (of eigenlijk stampen, want je moet de hele tijd flink met platte voet op de grond stampen zodat je stevig blijft staan). Vervolgens hebben we zo’n uur of 5 op het ijs rondgelopen, geklauterd en hebben we in een soort tent onze lunch gegeten (als bescherming tegen de regen). In het begin was dat lopen een beetje wennen, maar als je eenmaal doorhebt hoe het gaat, valt het wel mee en is het ook echt leuk. Naar beneden was soms wel wat lastiger, hier en daar was het wat steil (1 keer werd er zelfs even een lijntje gespannen zodat we ons daaraan voor de zekerheid konden vasthouden), waardoor het wat minder gemakkelijk ging. Maar er zijn geen ongelukken gebeurt en Stephanie en ik zijn heelhuids teruggekomen (ik ging wel 1 keer een beetje onderuit op een trappetje, toen ik mijn evenwicht verloor, maar gelukkig kon degene achter me me nog opvangen en terug neerzetten; ik had ondertussen een soort domino-visioen, aangezien ik redelijk bovenaan de trap stond en er heel wat mensen onder mij stonden; maar gelukkig, er gebeurde niks). Al met al een erg leuke, enigzins vermoeiende en natte dag. Terug in het hostel daarom nog maar even lekker in de sauna gezeten om weer lekker op te warmen en de spieren weer wat te ontspannen.

Morgenmiddag gaan we weer door naar de volgende plaats, Queenstown, van waaruit we maandag een tour naar Milford Sounds gaan maken. Als het goed is is het dan écht goed weer, maar goed, dat wachten we maar weer af. Wat we morgenochtend gaan doen weten we nog niet, misschien toch nog een keer naar het meer of nog een keer naar de Glacier (niet op het ijs, maar op het pad ervoor), dat hangt een beetje van het weer en onze vermoeide voetjes af.

En dat was het weer, weer een flinke update van onze avonturen hier in Nieuw Zeeland.
Het verhaal staat verdeeld over 2 kortere versies ook op Stephanies site: stephaniewigman.waarbenjij.nu
Foto’s volgen hopelijk snel op facebook!