Dunedin Days, Penguin Party, Aantrekkelijke ...

Arthur en Kaikoura Kick

Het laatste verslag vanuit Nieuw Zeeland is daar, overmorgen gaan Stephanie en ik weer naar huis. Zoals in het vorige verhaal stond zouden we nog een boel gaan beleven deze laatste dagen, dat is ook zeker gebeurt.

Dunedin was nog wel lekker rustig, vrijdag zijn we naar de Botanische tuin gegaan en hebben daar een tijdje rondgelopen. Vervolgens via de universiteit de lange wandeling naar het strand gemaakt, waar we lekker een dik uurtje hebben gelegen. Toen met de bus terug naar het hostel, nog een keer dat hele stuk werd wat te veel van het goede (bovendien was het niet bepaald een leuke route, over het industrieterrein, langs een drukke weg met veel wind, dat terwijl ik m’n jurkje aan had en die dus stevig vast moest houden). ’s Avonds lekker rustig aan gedaan, van al dat lopen waren we best moe.

Zaterdagochtend hebben we nog wat door de winkelstraat van Dunedin gelopen en de nodige souvenirtjes gekocht, waarna we lekker in de zon hebben gezeten, wachtend tot het tijd was om naar de bus te lopen. Daar waren we wat aan de vroege kant, dus ook bij de halte nog een tijdje in de zon gezeten, wat een straf.
Toen op weg naar Oamaru, waar we aan het eind van de middag aan kwamen. Vrijwel meteen na aankomst in dit wat aparte hostel (een gewoon woonhuis met 2 dorm rooms en een paar 2 persoons kamers, met als “campmum” de eigenaardige Agra) werden we met een Duits koppel door Agra meegenomen met de auto, zodat ze ons kon laten zien waar we ’s avonds moesten zijn om de pinguins te kunnen zien. Scheurend door de straatjes van Dunedin vertelde ze van alles, dus we probeerden zo veel mogelijk te onthouden terwijl we van de ene naar de andere kant van de auto gingen.
Terug in het hostel eerst even wat gegeten, voor we om 7 uur weer met het Duitse koppel naar de pinguins gingen, dit keer in hun auto. De yellow eyed penguins komen eerder uit de zee dan de blue penguins, dus daar zijn we eerst gaan kijken. We hebben er in totaal 5 gezien, best veel als je bedenkt dat dit een beschermde diersoort is.
Vervolgens via het uitkijkpunt terug naar het hostel, waar we nog even hebben geinternet (foto’s op facebook geplaatst!) tot het 10 uur en dus donker genoeg was om de blauwe pinguins op te gaan zoeken. Tussendoor nam Agra ons nog even mee terug naar de stad, waar we wat vis gingen brengen bij een blue penguin die alleen in een hol zat en waarvan de ouder dood was.
’s Avonds zijn we met een Duitse jongen en Duits meisje en een Aziatisch koppel naar het stadje gelopen, de pinguins hebben hun nesten namelijk in de ventilatiegaten van de oude huizen van Oamaru zitten. Dit betekent dat als ze uit de zee komen ze door de straten naar hun holen moeten lopen. We zijn eerst naar de pier geweest, waar we er meteen al enkelen zagen. Vervolgens doorgelopen naar de pinguin van vanmiddag, om te kijken of die zijn vis op had. Toen we daar stonden zagen we ineens een groepje van ca. 10 pinguins op het strand aankomen, dus zijn we die richting uitgelopen. Bij een of ander oud schuurtje hebben we een tijdje staan kijken naar nog eens een stuk of 7 pinguins die daar rondliepen, op weg naar hun nesten. Echt zo leuk om dat ’s avonds te zien, geweldig!
Vervolgens terug naar de pier, waar we even hebben gezeten om naar de pinguins te kijken. Stephanie en ik zijn daarna nog even door de oude straten gelopen om te kijken of we daar nog pinguins zagen, er waren er 4, waarvan ten minste 1 kuiken. Deze en nog een andere heb ik met flits gefotografeerd, schandalig ik weet het (mag namelijk eigenlijk niet), maar ik wilde toch wel heel graag ook een foto waar je echt op zag dat er een pinguin zat... Sorry pinguin!
Toen teruggelopen naar het hostel, het was inmiddels al weer bijna 12 uur. Agra had in onze bedden een warme kruik gelegd, beetje overbodig maar stiekem toch wel heel lekker.

’s Morgens zijn we naar de farmers market geweest en hebben we een kijkje genomen bij wat ouderwetse winkeltjes (onder andere een tearoom waar de bediening in klederdracht loopt en een oude bakkerij die nu van een Nederlander is en waar je dus ook speculaas en gevulde koeken kunt kopen). Daarna even de gewone stad bekeken, hier was alleen niks open. Nog even een tijd in het park gezeten/gelegen en even kort bij een art gallery gekeken, waarna het al weer tijd was om naar de bus en dus naar Christchurch te gaan.

In Christchurch werden we door de chauffeur vlak bij het hostel afgezet, het was namelijk nogal een stuk lopen vanaf de gewone halte, zeker aangezien een groot deel van de binnenstad nog steeds een “red zone” is vanwege de aardbeving. Dit betekent dat er maar een paar straten toegankelijk zijn, de rest is afgesloten. Aanvankelijk hadden we niet zo goed door wat de aardbeving teweeg had gebracht, totdat we een stukje verder kwamen en we beschadigde gebouwen en vooral veel kale stukken grond zagen (waar vroeger dus gebouwen hadden gestaan). Best indrukwekkend.
We kwamen pas ’s avonds aan in het hostel en maandag gingen we al weer vroeg op pad, dus veel van de stad hebben we verder nog niet gezien, dat komt donderdag nog.

Maandag dus vroeg op, om 6.55 kwam de bus ons halen en gingen we naar Arthurs Pass, waar we 5 uur de tijd hadden om rond te kijken en te lopen in de natuur. Bij het informatiecentrum hadden we 2 wandeltips gekregen, 1 naar de grote waterval Devils Punchbowl (35 meter hoog), een weg bestaande uit vooral trappen, en nog een andere route waarbij we een mooi uitzicht zouden krijgen over de bergen. Eerst dus maar naar de waterval gegaan, erg mooi, maar jammergenoeg nog in de schaduw. Vervolgens doorgelopen naar het andere pad, wat was dat mooi. We zaten vooral in het dal, waardoor we omgeven werden door de bergen (met nog een beetje sneeuw op de toppen). Dat, in combinatie met de blauwe lucht en de zon, maakte voor een erg mooie omgeving. Bij een snel stromende beek hebben we lekker even gezeten en wat gegeten, waarna we terug zijn gelopen naar het “stadje” (1 winkel, 2 cafes, een paar huizen en wat hostels/motels, alles binnen ong. 250 meter). Onderweg ben ik nog een keer naar de waterval gegaan, omdat die nu wel in de zon was en ik dat graag nog even wilde zien, Stephanie wachtte ondertussen even op een bankje.
Bij het winkeltje waar de bus ons weer zou komen ophalen hebben we nog even rondgekeken en zagen we 4 kea’s die op het eten van de mensen zaten te azen.
Terug de hele weg met 2 Nederlandse jongens gekletst die bij ons in de bus zaten, was wel gezellig.
’s Avonds even nog wat boodschappen gedaan en toen maar weer eens vroeg naar bed, want ook vandaag moesten we weer vroeg op.

Dit keer ging om 7 uur de bus, alleen dan wel vanaf die gewone halte, dus daar moesten we nog heen lopen. We liepen door de red zone heen, de schade van de aardbeving was nu meer dan duidelijk. Er wordt heel veel gewerkt in de stad om deze opnieuw op te bouwen, maar er staat nog veel in de stijgers. Wel apart, sommige gebouwen lijken totaal niet aangedaan, terwil anderen compleet weggevaagd zijn of helemaal in de stijgers staan en door containers gestud worden.

Vandaag gingen we naar Kaikoura, waar we zouden gaan walvisspotten. We hadden nog wat tijd over voordat onze tour zou beginnen, dus eerst nog even kort in het stadje rondgekeken en daarna naar de tour. Met de boot gingen we eerst snel naar de open zee, waar het zoeken was naar de sperm whale (potvis). Het duurde even, maar van een van de andere boten kregen we door waar er een zat. Gauw er naar toe dus, want ze blijven maar 10 minuten aan de oppervlakte, waarna ze weer zeker een uur (vaak langer) onder water gaan. De potvis is echt enorm, het is de grootste predator met tanden; zijn kop beslaat 1/3 van zijn hele lichaam. Best indrukwekkend om te zien dus, ook al zie je vanaf de boot uiteindelijk maar 10% van het hele lichaam. Bijzonder aan de sperm whale is dat hij vanuit zijn blow hole spuit onder een hoek van 45 graden, waar hij dus goed aan te herkennen is.
We waren er op tijd bij, dus we konden bijna 10 minuten lang kijken en foto’s maken, echt super. We waren ook best dichtbij, dus hij was goed te zien. Uiteindelijk ging hij weer onder, dus toen was het proberen om een zo goed mogelijke staartfoto te maken (aardig gelukt, maar wij keken vanaf de zijkant, dus niet zo’n mooie vanaf de achterkant, maar ach).
Toen was het even wachten, maar al gauw was er een 2e sperm whale gelokaliseerd. Wij waren helemaal blij, want gemiddeld zien ze er 1-2 per tour (omdat ze dus zo lang onder blijven). Ook hier konden we lang kijken en weer lekker foto’s maken.
Daarna bracht de boot ons nog naar een gebied met dolfijnen, we kwamen er echt superveel tegen! Het was een hele groep Dusky dolfijnen, die heel nieuwsgierig zijn en dus helemaal met de boot mee gaan zwemmen en lekker gaan springen. Ze voerden echt een showtje op, superleuk! Het waren er zo veel, dat je gewoon niet meer wist waar je moest kijken, overal hoorde je de ooh’s en aah’s van de mensen op de boot.
Helaas was het daarna al weer tijd om terug te gaan, ik had nog wel uren kunnen blijven.

Terug op het land zijn we nog weer even de winkeltjes afgegaan en hebben we besloten om ook morgen nog maar even een boel geld uit te geven: we gaan zwemmen met de fur seals. Het leek ons allebei erg leuk en omdat het zwemmen met dolfijnen in Paihia nogal was tegengevallen (vooral omdat er tijdens het zwemmen geen dolfijnen waren), wilden we eigenlijk nog wel iets doen. We zaten te twijfelen of we nog een keer met dolfijnen zouden gaan zwemmen, maar dat was nog weer 60 dollar duurder en aangezien je dat gemakkelijker nog wel ergens anders (in een ander land) kunt doen dan zwemmen met zeehonden, hebben we voor het laatste gekozen. Het zwemmen met dolfijnen in Kaikoura komt gewoon op het lijstje van “wat te doen de volgende keer dat we weer in Nieuw Zeeland zijn”.
Ik ben erg benieuwd, ik hoop dat het weer goed genoeg is zodat de tour door kan gaan en dat we dan ok echt lekker met de zeehonden kunnen zwemmen. Ze schijnen heel nieuwsgierig te zijn en graag te willen spelen, dus hopelijk is dat morgen ook zo!
Verder hebben we even lekker een vegetarische burger met frietjes gehaald en dit op het kiezelstrand opgegeten. Verderop zat er nog een zeehond lekker te zonnen, dus dat was wel leuk.

Morgenmiddag gaan we weer terug naar Christchurch, waar we dan nog een avondje en halve dag hebben om rond te kijken (dat schijnt meer dan genoeg te zijn hebben we van andere backpackers gehoord, er is immers niet zo heel veel meer te doen...) en dan vliegen we aan het eind van de middag terug naar Auckland en dan naar huis!