Finishing Fox, Magnificent Milford, Quickly ...

Queenstown en Dunedin Days
(verdorie, het past alweer niet)

Zo, ik heb weer eens even tijd gevonden om met m’n laptop te gaan zitten om over onze belevenissen te schrijven. Het einde van de reis is alweer in zicht, over precies een week stappen we zo het vliegtuig in naar huis (via China). Maar tot die tijd is er nog genoeg te doen en te zien!

Goed, terug naar wat al is geweest.
Afgelopen zondag zijn we uit Fox vertrokken, naar Queenstown. ’s Morgens zijn we met het Duitse meisje Laura, die we in Punakaiki hadden ontmoet, en een Israelische jongen (wiens naam we niet weten) terug naar het meer gegaan. Gelukkig konden we met de jongen meerijden, dat ging toch echt wel een stuk sneller dan lopen! Helaas was het weer niet beter geworden, het was nog steeds erg bewolkt, dus de weerspiegeling van de bergen was eigenlijk minder mooi dan een paar dagen eerder. Bovendien begon het ook nog eens te regenen! Gelukkig was het wel gezellig om met z’n vieren te wandelen en bij een ander uitzichtpunt hebben we ook nog naar een hele grappige aal gekeken, die daar rondhing, wachtend tot een tourist hem wat te eten zou geven.
Omdat we met de auto waren geweest, waren we een stuk sneller terug bij het hostel dan we eigenlijk hadden verwacht, maar door de regen hadden we niet echt behoefte om nog wat te gaan doen. We hebben dus rustig op de bank gezeten en toen het eindelijk was opgeklaard hebben we lekker buiten gegeten en gewacht tot het tijd was om naar de bus te gaan.
De busrit was weer een lange, na 6 uur (met een paar tussenstops) kwamen we om 20.15 aan in Queenstown. We hadden een hele aardige buschauffeur die iedereen uit de bus bij hun hostel afzette, waarbij wij als laatste werden afgezet. We schrokken wel even van de afstand die we met de bus vanaf het centrum naar ons hostel reden, maar gelukkig bleek dat er voor voetgangers een ander weggetje was, waardoor je binnen 5 minuten beneden in het centrum was (helaas was terug van het centrum naar het hostel wat langer, aangezien je een nogal steile heuvel+trap op moest). De locatie van het hostel was het klimmen wel waard, we zaten bovenop een heuvel en hadden daardoor een supermooi uitzicht over de bergen en het meer! Met een heerlijke muffin die we voor onszelf hadden gekocht hebben we dan ook even van het uitzicht genoten, waarna we zijn gaan slapen.

Maandag moesten we, zoals het merendeel van deze reis, vroeg op. Het was namelijk de dag van de Milford Sound tour, waarbij we om 7.05 opgehaald zouden worden. Optimistisch gekleed in korte broek/rok en slippers stonden we te wachten bij de bushalte, alleen had geen van de bussen die langskwamen ons op hun lijstje staan. We werden tussen 3 plaatsen heen en weer gestuurd waarvandaan de bus zou kunnen gaan, zodat we heen en weer lopend op zoek gingen naar onze bus. Helaas was dit allemaal vroeg op de ochtend, waardoor het niet bepaald warm was... Uiteindelijk kwam er om 7.35 een bus opdagen waar we wel bij hoorden (inmiddels geloofden we niet meer dat die zou komen, dus de opluchting was extra groot). Het was een lekker lege bus, in tegenstelling tot alle andere bussen die we eerder tegenkwamen, dus des te beter. Na nog wat andere mensen bij hun hotel opgehaald te hebben, gingen we op pad naar Milford Sound, wat een behoorlijk eind van Queenstown af ligt (zo’n 4 uur rijden met de bus). Op de heenweg vertelde de buschauffeur veel over de omgeving en maakten we verschillende fotostops. Het was echt heerlijk weer, dus alles zag er extra mooi uit. Ik begon nu toch wel echt te begrijpen waarom iedereen zegt dat het zuider eiland mooier is dan het noorder eiland, het Fiordland National Park is echt schitterend (zodra het kan zet ik foto’s op internet en kun je het zelf zien). Onderweg kwamen we onder andere langs Te Anau, waar het 2e grootste meer van het land is (het grootste is in Taupo, in het noorder eiland). Ook kwamen we langs een Mirror Lake, waarbij we nu wel een hele mooie weerspiegeling hadden van de bergen. Het was wel even vechten met een aantal Chinezen en andere touristen om ook een foto te kunnen maken, want ongeveer elke andere bus die naar Milford ging stond hier ook. Verder stopten we nog bij een klein riviertje met water uit de Glacier, waarvan gezegd wordt dat als je er een slokje van neemt je dan 102 jaar oud wordt. Ik heb 2 slokjes genomen (lekker koud en lekkerder dan het kraanwater hier), dus we zullen zien.
Als laatste stop stopten we bij een regenwoud met waterval/snel stromend water, waar we 20 minuten konden rondlopen. Op de parkeerplaats konden we ook eindelijk een Kea (uitspreken als Kia) zien, een inheemse redelijk grote, groene kromsnavel papegaai. Ze zijn heel nieuwsgierig, dus het is altijd weer even de vraag “wie bekijkt wie”.
Uiteindelijk kwamen we rond half 2 aan bij Milford Sound, waar we om 2 uur een cruise gingen doen. Gedurende ong. 1.5 uur hebben we door de Milford Sound gevaren. Het was echt supermooi, de zon scheen en er was geen wolkje aan de lucht (eindelijk! Bevondien best wel geluk hebben, want het regent daar 200-250 dagen per jaar). Wel was het er om de een of andere reden een beetje wazig, wat ook te zien is op de foto’s, maar goed, dat mocht de pret niet drukken. De tijd ging veel te snel voorbij, om 4 uur was het al weer tijd om aan de lange weg terug naar Queenstown te beginnen. Daar kwamen we om ongeveer kwart over 8 aan, dus het was een lange dag, maar echt geweldig.
In onze kamer hadden we inmiddels een nieuwe bewoonster, de Zweedse Malin, waar we nog even mee hebben gekletst voordat we gingen eten en slapen.

Dinsdag konden we weer een beetje uitslapen, hoewel we wel eventjes vroeg wakker werden toen Malin wegging (zij ging toen de tour doen). Nadat we waren aangekleed zijn we naar het Europese bakkertje gegaan waar we heerlijk heel slecht hebben ontbeten (wat een lekkernijen hadden ze daar). Vervolgens even boodschappen gedaan en toen terug naar het hostel om die te droppen en om het een en ander op internet te regelen. We wilden woensdag naar Invercargill gaan, dus we moesten de bus boeken. Helaas bleek dat de bus al vol was, iets wat we totaal niet hadden verwacht. Pas op vrijdag zouden we weer mee kunnen, veel te laat voor onze strakke planning. We konden ook niet rechtstreeks naar Dunedin, dus we hadden een probleem. Helaas kregen we van het hostel maar 10 Mb internet per persoon, wat er op neerkwam dat we ook nauwelijks naar een oplossing konden zoeken. Uiteindelijk zijn we nog 2 keer heen en weer naar de stad gelopen (denk aan die steile heuvel+trap), 1 keer om gratis internet te zoeken (niet gevonden) en 1 keer om hulp te vragen bij de I-site (informatiecentrum). Die hadden als oplossing om een andere bus te nemen van $45.00, of $40.00 naar een andere plaats. Hier waren we niet echt tevreden mee, dus zijn we terug naar het hostel gegaan, waar de eigenaar voor ons een andere bus van $40.00 naar Dunedin vond. Hier wilden we nog even over nadenken, aangezien we wisten dat ons kamergenootje Malin waarschijnlijk ook naar Dunedin zou gaan, maar dan met de auto. We wilden dus aan haar vragen of we met haar mee konden rijden, maar daarvoor moesten we wel tot ’s avonds wachten, tot ze weer terug was van haar tour.
We zijn dus maar eindelijk wat leuks gaan doen: eerst met de gondola (kabelbaan) de berg op, waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad en het meer en we heerlijk in de zon een tijd hebben rondgekeken. Daarna zijn we naar de haven gelopen, waar we hele grote waterfietsen zagen, die je voor $5 p.p. voor 20 minuten kon huren. Dat leek ons wel leuk, dus hebben we lekker even gewaterfietst. Daarna hebben we nog wat door de stad gelopen en bij wat winkeltjes gekeken.
Uiteindelijk kwam Malin rond 20 uur terug en konden we dan eindelijk vragen of we mee mochten rijden. Gelukkig was ze superenthousiast (ze had eerder al wel gezegd dat ze vaak lifters meeneemt omdat ze anders zo alleen zit in die auto), dus dat was geregeld! Daarna zijn Stephanie en ik nog terug gegaan naar de stad, we zouden namelijk wat gaan drinken met Manon (een andere Manon dan waar we hebben geslapen, maar ook een studiegenootje die hier is). Uiteindelijk zaten we met een heel stel mensen in een hostelkamer van X Base, waar we gezellig met Manon hebben gekletst. Rond een uur of half 11 zijn we, feestgangers die we zijn, teruggegaan naar het hostel om te gaan slapen.

Woensdag gingen we rond een uur of 10 op pad, alle spullen pasten gelukkig in de auto. De rit was erg gezellig en veel sneller dan de bus. Rond half 2 kwamen we aan in Queenstown, waar Malin ons bij ons hostel heeft afgezet en doorging naar haar hostel. We hadden een uur later met haar afgesproken om ook de middag gezellig samen door te brengen, maar we moesten eerst even onze spullen organiseren en gelijk wat dingen op internet regelen, zodat we dit akkefietje niet nog een keer zouden krijgen. Nadat we dus een bus naar Oamaru (een plaatsje tussen Dunedin en Christchurch in, waar we nu naar toe gaan in plaats van Invercargill), van Oamaru naar Christchurch en een wildlife nature tour voor de volgende dag hadden geboekt, zijn we naar de stad gegaan waar we met Malin hadden afgesproken. We hebben gezellig met z’n 3tjes rondgelopen en gekeken bij het treinstation, de haven en de winkelstraatjes. ’s Avonds hebben we bij een Japanner gegeten, zodat Malin en ik lekker sushi konden eten en Stephanie rijst met tofu en groenten. Als compensatie voor de benzine hadden we afgesproken dat Stephanie en ik voor Malins sushi zouden betalen, een stuk voordeliger dan de bustickets die we gevonden hadden!
Na het eten scheidden onze wegen, Malin ging terug naar haar hostel en wij naar de onze.

Vanmorgen hebben we het rustig aan gedaan, eerst nog wat in de stad rondgelopen, toen in het hostel gelunched en daarna op pad voor de tour. Opnieuw moesten we een half uur wachten voordat onze bus kwam, ik weet niet wat dat is hier, maar de tijden kloppen nooit. Met een busje reden we naar Otago Peninsula, supermooie route langs de zee en door het mooie heuvelachtige Nieuw Zeelandse landschap. Als eerste stopten we bij een plek waar de albatrossen hun nesten hebben. Voor het eerst sinds dagen zag de chauffeur ze vliegen (letterlijk), het waren er 3. Wat een verschil met meeuwen, zoveel groter (als je je armen als vleugels uitstrekt kom je nog niet aan de vleugelspanwijdte van een albatros). Echt heel leuk om ze te zien, wel een kunst om ze (herkenbaar) op de foto te zetten.
Na deze tussenstop reden we nog een kort stukje verder, tot we op de plek van bestemming aankwamen. Hier kregen we allemaal een charmante legergroene regenjas aan (niet dat het regende, maar volgens de tourguides waaide het wel hard, dus raadden ze aan zo’n jas aan te trekken) en werden we over 2 soort “golfkarretjes meets jeep” wagentjes verdeeld, waarmee we door het park crossten (jeep safari idee). Eerst naar een uitkijkpunt voor een mooi uitzicht over de Peninsula en daarna naar een groep vogels waarvan ik de naam niet meer weet. Vervolgens naar een fur seal kolonie, waar voornamelijk moeders met jongen (zo’n 3-4 weken oud) lagen. Echt supperschattig, we konden ze ook echt van heel dicht bij zien, geweldig!! Toen met ons karretje verder naar een strand waar al 10 jaar geen mensen meer mochten komen. Hier zitten nu de beschermde “yellow-eyed penguins”. We hebben 3 volwassenen gezien (wel van een flinke afstand, maar toch) en 2 nesten met kleintjes (ook weer van een afstand). Gelukkig hadden de guides verrekijkers bij zich, zodat we ze toch goed konden bekijken. Het was wel weer een van die momenten waarop ik wenste dat ik ook zo’n canon-camera met gigantische lens had, zodat je goed kunt inzoomen en mooie foto’s kunt nemen (hoewel mijn eigen fotootjes van de pinguins ook niet echt tegenvallen).
Helaas was toen de tour alweer voorbij, tijd om met het busje terug te gaan naar Dunedin. Maar wat een geweldige dag was dit ook weer, ik vond de Otago Peninsula echt een van de mooiste plekken in Nieuw Zeeland, en dat zegt nogal wat, want daarvan zijn er hier een hoop.

Terug in het hostel lekker even pasta gegeten en daarna fijn mijn laatste wasje van de reis gedaan. En natuurlijk dit verhaal geschreven!
Morgen hebben we nog een dagje Dunedin, kunnen we hier nog even op ons gemak rondkijken. Zaterdagmiddag gaan we naar Oamaru, waar ook pinguinkolonies zitten (de yellow-eyed en blue-eyed penguins). Dan zondag door naar Christchurch, waarvandaan we maandag als het lukt een dagtrip naar Arthurs Pass gaan doen, dinsdag naar Kaikaura om walvissen te spotten, woensdag terug naar Christchurch en dan vliegen we donderdag aan het eind van de middag van Christchurch naar Auckland en vanuit daar ’s avonds naar huis! Zoals ik al zei, nog genoeg te doen!

Zodra het kan zal ik foto’s uploaden, maar of dit nog hier in Nieuw Zeeland zal gaan gebeuren weet ik niet...

Tot later!